Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich



Wniosek do Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały wyjaśniającej przepis art. 14 pkt 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny, którego stosowanie budzi wątpliwości w praktyce, dotyczące zakresu stosowania przy orzekaniu w sprawach o warunkowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności przepisu art. 4 par. 1 Kodeksu karnego z 1997 r., nakazującego stosowanie ustawy obowiązującej poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy z dnia 1998-09-15.

Adresat:
SĄD NAJWYŻSZY
Sygnatura:
RPO/286910/98/VII/712 RZ
Data sprawy:
1998-09-15
Rodzaj sprawy:
pytanie prawne do Sądu Najwyższego (PP)
Nazwa zepołu:
Zespół do spraw Wykonywania Kar
Wynik sprawy:
Opis sprawy:

Wniosek do Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały wyjaśniającej przepis art. 14 pkt 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny, którego stosowanie budzi wątpliwości w praktyce, dotyczące zakresu stosowania przy orzekaniu w sprawach o warunkowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności przepisu art. 4 par. 1 Kodeksu karnego z 1997 r., nakazującego stosowanie ustawy obowiązującej poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

 
Wystąpienie dołączone do tego dokumentu:


Data odpowiedzi:
1999-01-11
Opis odpowiedzi:

Wniosek rozpoznany (uchwała pełnego składu Izby Karnej SN z dnia 11.01.1999 r., sygn. akt I KZP 15/98).Sąd Najwyższy podjął następującą uchwałę: W sprawach zakończonych prawomocnym wyrokiem, w których kara
nie została wykonana, w zakresie orzekania o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, do osób odbywających kary pozbawienia wolności stosuje się - od dnia 1 września 1998 r. - przepisy Kodeksu karnego z dnia 6 czerwca 1997 r. (arg. ex art. 14 pkt 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny, Dz.U. Nr 88, poz. 554, ze zm.). Jednakże orzeczenia sądów wydane w tym przedmiocie przed dniem 1 września 1998 r. z zachowaniem przepisów dotychczasowych - są skuteczne (art. 243 § 2 k.k.w.).