Art. 67 - Prawo do zabezpieczenia społecznego

1. Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego. Zakres i formy zabezpieczenia społecznego określa ustawa.
2. Obywatel pozostający bez pracy nie z własnej woli i nie mający innych środków utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego, którego zakres i formy określa ustawa.

CO TO ZNACZY?

Podmiotem prawa do zabezpieczenia społecznego jest obywatel Polski. Adresatem obowiązków, które z niego wynikają, są władze publiczne.

Z artykułu tego wynika zatem nakaz ustanowienia systemu zabezpieczenia społecznego i określenia sposobu jego finansowania. Rzeczywisty zakres i formy zabezpieczenia społecznego określi dopiero ustawodawca, który ma dużą swobodę regulacyjną w tym zakresie.

Treścią tego prawa jest zagwarantowanie obywatelom świadczeń na wypadek:

• niezdolności do pracy ze względu na chorobę,
• niezdolność do pracy z powodu niepełnosprawności,
• osiągnięcia wieku emerytalnego,
• pozostawania bez pracy nie z własnej woli i nieposiadanie innych środków utrzymania.